Sarita Bajnath is de trainer op het gebied van privileges en intersectionaliteit. Haar carrière is ooit begonnen toen zij nog geneeskunde (met bijvakken in psychologie en health sciences) studeerde en als vrijwilliger trainingen gaf aan de Summerschool van de VU (Vrije Universiteit Amsterdam). Het jaar erop mocht zij de train-de-trainersessies verzorgen en geeft tot heden trainingen aan de VU. Zij is zich blijven ontwikkelen op het gebied van trainingen en coaching en heeft inmiddels vele organisaties getraind en vele politici, directeuren maar ook individuen gecoacht. Zij richt zich volledig op haar eigen bedrijf en heeft haar stethoscoop aan de wilgen gehangen. Naast haar bedrijf doet zij vrijwilligerswerk om armoede en ongelijkheid te bestrijden en is zij actief in haar buurt door dialoogavonden te organiseren. Ze is betrokken bij PAX (Internationale vredesorganisatie) en was actief in het organiseren van vredesevenementen vanuit haar Ambassade van Vrede.
Zij heeft veel organisaties getraind op het gebied van privileges zoals de Nationale Politie, Nationale Opera en Ballet, op hoge scholen en universiteiten (o.a. UvA, TU Delft, HvA, AUC, Artez, Hogeschool Windesheim te Zwolle), theaters (o.a. Tryater, De Lawei), fondsen (o.a. VSB, Cultuurparticipatie), politieke partijen, HipHopHuis en werkt door heel Nederland. Zij zit in de adviesraad van Studio I, een samenwerking tussen het Stedelijk Museum te Amsterdam en het van Abbemuseum te Eindhoven die als streven heeft musea inclusief te maken voor iedereen op een intersectionele manier. Initiatieven zijn o.a. Queering the collection, Inclusie voor doofblinden, gebruik van robots voor mensen die fysiek de musea niet kunnen bezoeken.
Kenmerkend is dat zij de aandacht erbij weet te houden, zware onderwerpen serieus behandeld maar ook hier en daar het luchtig, toegankelijk en zelfs humoristisch kan maken. De trainingen worden ervaren als persoonlijk omdat er ruimte is voor persoonlijke interactie en verhalen.
De privilegetraining wordt als confronterend ervaren maar in de nagesprekken creëert zij een veilige en respectvolle sfeer waar je je verhaal kwijt kan en ervaringen kan delen.
Haar persoonlijke motivatie is om mensen bewustzijn te geven over uitsluiting op dagelijkse basis. Niet vanuit een belerend oogpunt maar meer vanuit open gesprekken met elkaar en leren van elkaar. Deze trainingen worden ook vaak ingezet als teambuilding zodat mensen elkaar beter leren kennen en de organisatie inclusiever kan functioneren. Na afloop van de trainingen hebben mensen vaak gesprekken die meer open zijn en hebben zij minder aannames naar elkaar toe. Ook wordt er ingezet om de organisatie inclusiever te laten denken en dit ook toegankelijk te maken voor een breder publiek. Inclusie zet zij breed in zodat er breed bewustzijn komt.